Bilemiyorum bir çok şeyi ben

2 bucuk ay geçmişken yeniden valiz hazırlama evresine girmek bir tuhaf yapıyor adamı. Şimdi daha yeni alışmışken buraya diyorlar ki vakti geldi göç mevsiminin. Bir yıl öncesinin yabancılığı yok artık hoş geçen gün gittiğim istanbul sanki bana merhaba yabancı der gibiydi. Haftada 3-4 kez bindiğim metroda yönleri karıştırdım, otobüse binerken 100 defa düşündüm doğru mu ulan acaba diye. Aslında beni korkutan değil ki İstanbul ne var ona alışmakta, beni huzursuz eden yurdumdur. 2 bucuk ay öncesi kovmuştu beni bağrından, şimdi yeniden açmış kucağını bekler. Farklı bir oda, farklı insanlar, bambaşka bir yıl. Üstelik sınıfım da başka. Bi yaş da olsa gelen veletler ufak gelecek gözüme biliyorum, yakıştıramayacağım kendimi o sınıfın hiç bir köşesine.

Korkak yapıyor yeni başlangıçlar insanı. Bilmiyorsun ya hiç bir şey, merak kaplıyor hani içini heh işte en fena duygu bu. Korku veriyor insana. Ufff 2 bucuk ayımın her günü İstanbul'u istiyorumla geçti iş ciddiye binince de böyle iyiydi ya modu bindi üstüme. Hoş yapacak bi'şey de yok ya hayıflanmak da bi zarar getirmez hani.

Bu kollar iki valiz taşımaz dostum en iyisi mi sıkıştırmak hepsini bi tanesine. Uğraşmak gerek şimdi. Amağğn var daha 2 gün yapılır ki bi ara.